Lenga d'Òc , la lengua del amor...

escuela de trovadores,tapiz del s.XV


TRES ENEMICS E DOS MALS SENHORS AI...

Tres enemics e dos mals senhors ai
Qu'uns quecs ponha muèch e jorn com m'aucia:
L'enemic son mei uèlh e'l còrs que'm fai
Voler celèis qu'a mi non tanheria;
E l'uns sénher es Amors, qu'en bailia
Ten mon fin còr e mon fin pensament;
L'autre ètz vos, Dòmna en cui m'entend,
A cui non aus mon còr mostrar, ni dir
Com m'auciètz d'enveja e de desir.

Qué farai donc, Dòmna, que çai ni lai
Non puèsc trovar ren ses vos que bo'm sia?
Qué farai ieu, cui serian esglai
Tuch autre jòi si de vos no'ls avia?
Qué farai ieu, cui capdèla e guia
La vòstra amors, e'm fug, e'm sec, e'm prend?
Qué farai ieu, qu'autre jòi non atend?
Qué farai ieu, ni com poirai gandir,
Si vos, Dòmna, no'm volètz retenir?

Com durarai ieu, que non puèsc morir,
Ni ma vida non m'es mas malenança?
Com durarai ieu, cui vos faitz languir
Desesperat amb un pauc d'esperança?
Com durarai ieu, que ieu soi gelós
De tot òme qui vai vas vos ni ven,
E de tots cels a cui n'aug dire ben?

A la valent comptessa de Provença,
Car son sei fach d'onor e de saber,
E'lh dich cortés e'lh semblant de plaser,
An ma chançons, car cela de cui es
Me comandèt qu'a lièis la tramesés.

Uc de St Cirq.1217-1253



Cántigas trovadorescas occitanas del s.XIII
Interpreta: Hermine Huguenel